Als je zo van grote hoogte neerkijkt op het pittoreske Sankt Goarshausen ga je die lui van Märklin ineens begrijpen. Als kind vond ik al die huisjes maar raar, er was geen baksteen te zien, en geen ene rooie dakpan. Gewone rijtjeshuizen? Hadden ze niet, en flats ook niet.
Mijn vader had een treinbaan gebouwd, beneden in de kelderbox. Midden op die baan was een dorpje van witte vrijstaande huisjes met zwarte daken, en een wit kerkje met een vierkante toren en een hoge spits. Linksachter was een berg met een tunnel. Ik was een jaar of negen en had nog nooit een echte berg gezien.
En nu zie ik opeens Märklin, daar beneden. Huisjes, treintje, en een echte berg. De spoorlijn is de
Rechte Rheinstrecke. Elke vijf minuten raast er een goederentrein overheen.
Eine extrem hohe Zugdichte, zegt de
Duitse Wikipedia. Wat zou er in die schattige wagonnetjes zitten?
Blij dat ik niet in de wereld van Märklin leef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten